1.1 buduarowość
Definicja: (odprzymiotnikowy) cecha tego, co jest buduaroweCzęść mowy: rzeczownik
Hipernimy: cecha
buduarowość rzeczownik - odmiana: buduarowość
| słowo | liczba | przypadek | rodzaj |
|---|---|---|---|
| buduarowości | mnoga | dopełniacz | żeński |
| buduarowości | mnoga | mianownik biernik wołacz | żeński |
| buduarowości | pojedyncza | celownik miejscownik | żeński |
| buduarowości | pojedyncza | dopełniacz | żeński |
| buduarowości | pojedyncza | wołacz | żeński |
| buduarowościach | mnoga | miejscownik | żeński |
| buduarowościami | mnoga | narzędnik | żeński |
| buduarowością | pojedyncza | narzędnik | żeński |
| buduarowościom | mnoga | celownik | żeński |
| buduarowość | pojedyncza | biernik | żeński |
| buduarowość | pojedyncza | mianownik | żeński |
Hasła poprzednie i następne w słowniku
buddystkabuddyzmbuderskibudka telefonicznabudkabudkarzbudniczybudnikbudnybudowa ciałabudowabudować zamki na lodziebudowaćbudowaniebudowlabudowlaniecbudowlankabudowlanybudowlowybudownictwobudowniczybudownikbudownybudrzaninbudrzankabuduchyjskibudującobudującybudulcowybudulecBudyłówbudynek średniowysokibudynek użyteczności publicznejbudynek wysokibudynek zamieszkania zbiorowegobudynekbudyniowybudyń NoegobudyńBudzanówbudzeniebudziackiBudziakbudzićBudziejowicebudziejowickibudziejowiczaninbudziejowiczankabudzik