1.1 budownik
Definicja: (staropolski) budowniczyCzęść mowy: rzeczownik
budownik rzeczownik przest.- odmiana: budownik
| słowo | liczba | przypadek | rodzaj |
|---|---|---|---|
| budownicy | mnoga | mianownik wołacz | męski osobowy |
| budownik | pojedyncza | mianownik | męski osobowy |
| budownika | pojedyncza | dopełniacz biernik | męski osobowy |
| budownikach | mnoga | miejscownik | męski osobowy |
| budownikami | mnoga | narzędnik | męski osobowy |
| budowniki | mnoga | mianownik biernik wołacz | męski zwierzęcy |
| budownikiem | pojedyncza | narzędnik | męski osobowy |
| budownikom | mnoga | celownik | męski osobowy |
| budownikowi | pojedyncza | celownik | męski osobowy |
| budowników | mnoga | dopełniacz biernik | męski osobowy |
| budowniku | pojedyncza | miejscownik | męski osobowy |
| budowniku | pojedyncza | wołacz | męski osobowy |
Hasła poprzednie i następne w słowniku
budapeszteńskiBuddabuddyjskibuddystabuddystkabuddyzmbuderskibudka telefonicznabudkabudkarzbudniczybudnikbudnybudowa ciałabudowabudować zamki na lodziebudowaćbudowaniebudowlabudowlaniecbudowlankabudowlanybudowlowybudownictwobudowniczybudownybudrzaninbudrzankabuduarowośćbuduchyjskibudującobudującybudulcowybudulecBudyłówbudynek średniowysokibudynek użyteczności publicznejbudynek wysokibudynek zamieszkania zbiorowegobudynekbudyniowybudyń NoegobudyńBudzanówbudzeniebudziackiBudziakbudzićBudziejowice